کد مطلب:322942 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:280
توبه نامه ی باب
البته باید در نظر داشت كه با وجود همه ی این اعترافات، میرزا علی محمد به خاطر جاه طلبی، و نیز به تحریك و دسیسه های سفارت روسیه و مزدوران داخلی، ادعاهای گوناگون از بابیت و قائمیت و نبوت و حتی ادعای الوهیت و خدایی كرد و كلمات كفرآمیزی ابراز داشت. سرانجام برای چندمین بار در مجلسی كه به دستور محمد شاه و به كوشش ناصرالدین میرزا (ولیعهد) ترتیب داده شده بود، پس از عاجز ماندن از جواب گویی به علمای تبریز،
از همه ی ادعای خود اعلام انصراف كرد و توبه نامه ی مشهور خود را نوشت. در این توبه نامه می نویسد:
«مرا مطلق علمی نیست كه منوط بر ادعایی باشد».
وی ضمن طلب پوزش از الطاف شاهنشاهی، تقاضای عفو كرد. نسخه ی اصلی این توبه نامه در اسناد مجلس شورای اسلامی نگه داری می شود. عین دست خط توبه نامه ی میرزا علی محمد باب در كتاب كشف الغطاء [1] ، نوشته ی ابوالفضل گلپایگانی، مبلغ مشهور بهائی و هم چنین در كتاب جمال ابهی [2] ثبت شده است. تصویر توبه نامه باب را در صفحه ی بعد ملاحظه فرمایید.
(كشف الغطاء صفحه ی 204)
شیخ الاسلام را احضار كرده باب را چوب مضبوط زده تنبیه معقول نمود و توبه و بازگشت و از غلطهای خود انابه و استغفار كرد و التزام پا به مهر سپرده كه دیگر این غلطها نكند و الان محبوس و مقید است منتظر حكم اعلی حضرت اقدس همایون شهریاری روح العالمین فداه است امر امر همایونی است انتهی
چون در این عریضه انابه و استغفار كردن باب و التزام پا به مهر سپردن آن حضرت مذكور است مناسب چنان به نظر می آید كه صورت همان دست خط مبارك را نیز محض تكمیل فائده در این مقام مندرج سازیم و موازنه ی آن را با الواحی كه از قلم جمال قدم در سجن اعظم به جهة ملوك و سلاطین عالم نازل گردیده به دقت نظر اولی البصائر واگذاریم.
صورت دست خط حضرت نقطه ی اولی به ناصرالدین شاه در اوقات ولیعدی او در تبریز كه بر علما جوانی نوشته اند
فداك روحی الحمدلله كما هو اهله و مستحقه كه ظهورات فضل و رحمت خود را در هر حال بر كافه ی عباد خود شامل گردانیده فحمدلله ثم حمدا كه مثل آن حضرت را ینبوع رأفت و رحمت خود فرموده كه به ظهور عطوفتش عفو از بندگان و ستربر مجرمان و ترجم بداعیان فرموده اشهدالله و من عنده كه این بنده ی ضعیف را قصدی نیست كه خلاف رضای خداوند عالم و اهل ولایت او باشد اگر چه بنفسه وجودم ذنب صرفست ولی چون قلبم مؤفق به توحید خداوند جل ذكره ی و به نبوت رسول او و ولایت اهل ولایت اوست و لسانم مقربر كل مانزل من عندالله است امید
(كشف الغطاء صفحه ی 205)
رحمت او را دارم و مطلقا خلاف رضای حق را نخواسته ام و اگر كلماتی كه خلاف رضای او بوده از قلم جاری شده غرضم عصیان نبوده و در هر حال مستغفر و تائبم حضرت او را و این بنده را مطلق علمی نیست كه منوط به ادعائی باشد استغفرالله ربی و اتوب الیه من ان ینسب الی امر و بعضی مناجات و كلمات كه از لسان جاری شده دلیل بر هیچ امری نیست و مدعی نیابت خاصه حضرت حجة الله علیه السلام را محض ادعی مبطل است و این بنده را چنین ادعائی نبوده و نه ادعای دیگر مستدعی از الطاف حضرت شاهنشاهی و آن حضرت چنان است كه این دعاگو را به الطاف و عنایت سلطانی و رأفت و رحمت خود سرافراز فرمایند و السلام
صورت جوابی كه مجتهدین تبریز در صدر ورقه نوشته اند
سید علی محمد شیرازی شما در بزم همایون و محفل میمون در حضور نواب اشرف والا ولیعهد دولت بی زوال ایده الله و سدده و نصره و حضور جمعی از علماء اعلام اقرار به مطالب چندی كردی كه هر یك یك جداگانه باعث ارتداد شما است و موجب قتل توبه ی مرتد فطری مقبول نیست و چیزی كه موجب تاخیر قتل شما شده است شبهه ی خبط دماغ است كه اگر آن شبهه رفع بشود بلا تأمل احكام مرتد فطری به شما جاری می شود عرده خادم الشریعة المطهره محل مهر میرزا علی اصغر شیخ الاسلام محل مهر میرزا ابوالقاسم پسر شیخ الاسلام
50 در همین صفحه سطر (13) تفصیل خواب مهدی قلی میرزاست
از همه ی ادعای خود اعلام انصراف كرد و توبه نامه ی مشهور خود را نوشت. در این توبه نامه می نویسد:
«مرا مطلق علمی نیست كه منوط بر ادعایی باشد».
وی ضمن طلب پوزش از الطاف شاهنشاهی، تقاضای عفو كرد. نسخه ی اصلی این توبه نامه در اسناد مجلس شورای اسلامی نگه داری می شود. عین دست خط توبه نامه ی میرزا علی محمد باب در كتاب كشف الغطاء [1] ، نوشته ی ابوالفضل گلپایگانی، مبلغ مشهور بهائی و هم چنین در كتاب جمال ابهی [2] ثبت شده است. تصویر توبه نامه باب را در صفحه ی بعد ملاحظه فرمایید.
(كشف الغطاء صفحه ی 204)
شیخ الاسلام را احضار كرده باب را چوب مضبوط زده تنبیه معقول نمود و توبه و بازگشت و از غلطهای خود انابه و استغفار كرد و التزام پا به مهر سپرده كه دیگر این غلطها نكند و الان محبوس و مقید است منتظر حكم اعلی حضرت اقدس همایون شهریاری روح العالمین فداه است امر امر همایونی است انتهی
چون در این عریضه انابه و استغفار كردن باب و التزام پا به مهر سپردن آن حضرت مذكور است مناسب چنان به نظر می آید كه صورت همان دست خط مبارك را نیز محض تكمیل فائده در این مقام مندرج سازیم و موازنه ی آن را با الواحی كه از قلم جمال قدم در سجن اعظم به جهة ملوك و سلاطین عالم نازل گردیده به دقت نظر اولی البصائر واگذاریم.
صورت دست خط حضرت نقطه ی اولی به ناصرالدین شاه در اوقات ولیعدی او در تبریز كه بر علما جوانی نوشته اند
فداك روحی الحمدلله كما هو اهله و مستحقه كه ظهورات فضل و رحمت خود را در هر حال بر كافه ی عباد خود شامل گردانیده فحمدلله ثم حمدا كه مثل آن حضرت را ینبوع رأفت و رحمت خود فرموده كه به ظهور عطوفتش عفو از بندگان و ستربر مجرمان و ترجم بداعیان فرموده اشهدالله و من عنده كه این بنده ی ضعیف را قصدی نیست كه خلاف رضای خداوند عالم و اهل ولایت او باشد اگر چه بنفسه وجودم ذنب صرفست ولی چون قلبم مؤفق به توحید خداوند جل ذكره ی و به نبوت رسول او و ولایت اهل ولایت اوست و لسانم مقربر كل مانزل من عندالله است امید
(كشف الغطاء صفحه ی 205)
رحمت او را دارم و مطلقا خلاف رضای حق را نخواسته ام و اگر كلماتی كه خلاف رضای او بوده از قلم جاری شده غرضم عصیان نبوده و در هر حال مستغفر و تائبم حضرت او را و این بنده را مطلق علمی نیست كه منوط به ادعائی باشد استغفرالله ربی و اتوب الیه من ان ینسب الی امر و بعضی مناجات و كلمات كه از لسان جاری شده دلیل بر هیچ امری نیست و مدعی نیابت خاصه حضرت حجة الله علیه السلام را محض ادعی مبطل است و این بنده را چنین ادعائی نبوده و نه ادعای دیگر مستدعی از الطاف حضرت شاهنشاهی و آن حضرت چنان است كه این دعاگو را به الطاف و عنایت سلطانی و رأفت و رحمت خود سرافراز فرمایند و السلام
صورت جوابی كه مجتهدین تبریز در صدر ورقه نوشته اند
سید علی محمد شیرازی شما در بزم همایون و محفل میمون در حضور نواب اشرف والا ولیعهد دولت بی زوال ایده الله و سدده و نصره و حضور جمعی از علماء اعلام اقرار به مطالب چندی كردی كه هر یك یك جداگانه باعث ارتداد شما است و موجب قتل توبه ی مرتد فطری مقبول نیست و چیزی كه موجب تاخیر قتل شما شده است شبهه ی خبط دماغ است كه اگر آن شبهه رفع بشود بلا تأمل احكام مرتد فطری به شما جاری می شود عرده خادم الشریعة المطهره محل مهر میرزا علی اصغر شیخ الاسلام محل مهر میرزا ابوالقاسم پسر شیخ الاسلام
50 در همین صفحه سطر (13) تفصیل خواب مهدی قلی میرزاست
[1] ابوالفضل گلپايگاني: كشف الغطاء / 205 - 504.
[2] جمال ابهي / 52 - 54.